جدای از این آیا رئیس جمهور محترم که مدام بر استفاده از تک تک لحظات برای خدمت رسانی به مردم تأکید دارند آیا مقرّ هستند که حواشی ایجاد شده در پس اظهار فضل های لیدر گروه انحرافی که متاسفانه در بدنه دولت نیز لانه گزیده سبب وقت گیری از دولت و حتی اتلاف وقت رئیس جمهور شده است...؟!

از طرفی، شخص یاد شده گاهی نظراتی را بیان می کند که وقتی آنها را در کنار دیگر قطعات پازل جنگ نرم و حضور خزنده دشمن در عرصه اعتقادات و ارزش ها قرار می دهیم مشاهده می کنیم که این صحبت ها و اظهارات خطرناک، تکمیل کننده این پازل خطرناک هستند.و حتما رئیس جمهور محترم هم معترف هستند که همین اظهار نظرهایی که از نظر شخص ایشان هم بلامانع تلقی می شود، گاه تا آنجا پیش رفته است که اول شخص مملکت یعنی مقام معظم رهبری نیز مجبور به دخالت و صرف وقت برای خنثی کردن لطمات این اظهار نظرها شده اند.

در بحث دومی که رئیس جمهور احمدی نژاد بدان پرداخته و می گوید که ما در قبال این اتهامات سکوت می کنیم و البته سکوتی که الهام بخش وحدت باشد نیز باید گفت که این سکوت اتفاقا نه تنها الهام بخش وحدت نیست بلکه موجب تفرقه بیشتر می شود و انتظارات مردم عدالتخواه و چهره های طرفدار رئیس جمهور را برای فاصله گیری ایشان از منحرفین برآورده نمی کند.

رئیس جمهور محترم نباید فراموش کند که اقبال مردم به وی نه به خاطر رأفت در بیان همه نظرات و یا دوستی  با شخصی مثل مشایی بود بلکه مردم و مذهبیون به وی علاقه نشان دادند به این جهت که او را زنده کننده شعارهای اصیل انقلابی و منش و روش ارزشی می دانستند و می دانند.

پس واضح است که سکوت نقل شده در بیان رئیس جمهور حتما در موقعیت فعلی به نفع شخص ایران و مصلحت کشور نیست.جدای از این اگر فرض بگیریم که دولت واقعا در این زمینه قصد سکوت دارد باید به این سوال نیز پاسخ بدهیم که وقتی همه ارکان کشور، مجبور به عکس العمل در قبال چهره جنجالی لانه کرده در کنار دولت شده اند آیا باز هم سکوت ما به مصلحت است یا اینکه وقت آن رسیده است که اندک توجهی هم به پیرامون خودمان و اطرافیانمان داشته باشیم.

آیا وقت آن نرسیده است که رئیس جمهور احمدی نژاد که چهره ای مردمی و دین مدار محسوب می شود در مقابل انتقادات افرادی همچون آیت الله مصباح یزدی، برخی از ایثارگران مبرّز، نمایندگان با سابقه مجلس و عمده طرفداران شاخص یا سابقش کمی به خود بیاید و به این معما فکر کند که چه شده که همه انگشت اشاره خود را به سمت یک نفر گرفته اند و در سمت مقابل این من هستم که او را یک اسلام شناس زلال می دانم؟

رئیس جمهور محترم از سکوتی می گوید که اتفاقا باید گفت نه الهام بخش وحدت که مخرب نیز هست. آیا نه این است که سکوتی که منجر به کناره گیری دوستان خوب روزهای اول رئیس جمهور از ایشان می شود به نفع ایشان نیست.این چه سکوتی است که چهره هایی همچون علامه مصباح یزدی، حسین صفار هرندی، سرلشکر فیروزآبادی، ذوالنور، ارضی، شریعتمداری و چهره های دیگری که ارزشی و حزب اللهی بودن آنها بر هیچکس پوشیده نیست را تبدیل به منتقدان شماره یک دولت و گروه انحرافی کرده است؟!آیا وقت آن نیست که احمدی نژاد همچون سایر مقولاتی که برای رضای خدا و مردم به آنها اهتمام نشان می دهد به این نقد و انتقادات گسترده نیز اهتمام نشان دهد و این سکوت تلخ را بشکند؟

منبع:جهان نیوز

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: